صاحب امر کجایی که مرا شاد کنی

لحظه ی دیدن رویت دلم آزادکنی

پاک درمانده شدم ای مه رؤیایی من

چهره بنما که غبار دل من پاک کنی

نعمت هر دو جهان بنده عابد را بس

که زیارت ز رخ سید افلاک کنی

نوشته شده در پنج شنبه 95/8/6ساعت 4:21 عصر توسط رویای خیس| نظرات ( ) |